Vandaag begon de dag met een dansje. Begon de dag met een lach. Alles ging helemaal gesmeerd totdat ik naar de Gemeente Haarlem ging. We weten inmiddels allemaal dat ambtenaren een bepaalde attitude hebben, gemakzucht noem ik het maar even voor de goede orde. Vandaag had ik er ook een te pakken.
Voorlezen op school
De dag begon leuk. Iedereen was op tijd aangekleed, vrolijk en samen gingen we naar beneden om te ontbijten. De kinderen maakten grapjes over bubbeltjesplastic en andere grappige woorden. De jongste schaterde het uit van het lachen. Dat is pas leuk wakker worden.
Op school moet ik vandaag voorlezen aan kinderen die hun woordenschat moeten verbreden. Inmiddels zitten er 10 kinderen in de kleuterklassen uit verschillende landen. Voor 3 kinderen lees ik vandaag een verhaaltje voor. Dit keer over het thema ‘Winkel’. De kinderen luisteren aandachtig en stellen vragen over het boek. Vandaag heb ik ze het woord ‘hinkelen’ en ‘supermarkt’ geleerd. Elke week lees ik hetzelfde boekje voor. De vierde keer is het de bedoeling dat de kinderen het boekje aan mij voorlezen. Ik ben benieuwd wat ze hebben onthouden.
Van het kastje naar de muur
Na het voorlezen rijd ik naar de Gemeente Haarlem. Ik heb sonderingsgegevens van onze woning nodig. We gaan uitbouwen en deze gegevens zijn essentieel voor het heien. Eenmaal binnen moet ik even op mijn beurt wachten. Ondertussen speel ik wat met de jongste en lachen we gezellig. Ik ben aan de beurt. Aan het eind van de gang, kamer 17, word ik opgewacht door een vriendelijke vrouw. De vrouw schrijft alles op wat ik vraag en gaat vervolgens aan de slag. Wel moet ik erbij vermelden dat ik nog geen enkel antwoord op mijn vragen heb gekregen. Ik wacht het dus rustig af. Terwijl de vrouw wat aan het typen is en klikken op haar muis vraag ik of ze alles kan vinden. ‘Ja wel hoor’, zegt ze vriendelijk en ze typt weer verder. Tien minuten later zegt ze dat de sonderingsgegevens alleen van het appartementencomplex naast onze woning beschikbaar zijn. Die van ons bestaan niet. Ik sta perplex en vraag haar om toch nog even navraag te doen. Na wat bellen en vragen komt de vrouw met een definitief antwoord. Ik stuur je de gegevens per mail toe als ik ze vindt. Een antwoord waar niemand wat aan heeft. Geïrriteerd loop ik terug naar mijn auto en besluit om nogmaals telefonisch contact met de Gemeente op te nemen. Hier krijg ik het advies om even langs te komen. Dat heb ik net gedaan! Ze vertelt me dat ik binnen 48 uur terug gebeld wordt door de dame die mij heeft geholpen. Hier heb ik dus werkelijk waar niets aan.
0 reacties